Hoe het allemaal begon ...
Houtsnijden: een therapie tegen lachkrampen en tranen
Sinds 1988 bestaat de mogelijkheid om in ‘t Poorthuis van Peer op een vrolijke en ontspannende manier doodeenvoudige, mooie tot echt kunstzinnige beelden te snijden, terwijl je geniet van de vriendschap en/of vrienden leert kennen.
Nand Hendrix: "Zelf heb ik al een heel rijke ervaring met dit ontspannend tijdverdrijf, en ik kan je vertellen dat ik er een ferme zak vol nuttige knepen van heb verzameld. Ik begon als twaalfjarige vlegel in 1940 toen de oorlog uitbrak. Honger, gevaar, angst en onzekerheid waren ons deel. Op een bepaalde dag struikelde ik over een mooi stukje hout, ik griste het aardappelmesje van ons moeder, en begon te snijden. Eerst zoeken, een paar sneden verder zag ik er iets in en volgde intuïtief op goed kome het uit. Ik sneed als bezeten. Ik sneed bijzonder de angst, de honger en kommer van me af. Ik floot gelijk ne merel, en die fluit ook van honger of weelde. En ik ben dat blijven doen, dat houtsnijden én dat fluiten ...
In 1987 vroegen Jef Vliegen, Harrie Haecx en Gerard Quanten me om zo’n cursus houtsnijden in Peer te starten. Ik zei prompt ja, op voorwaarde dat het op een woensdagavond zou zijn én dat de toog open zou zijn zodat we elkaar eens konden vinden tussen pot en pint. Er worden heel mooie werken gemaakt! En er wordt wat afgelachen. Bijna alles mag, mits wederzijds respect, en niks moet dan alleen maar gaarne komen. Er komen mensen met zorgen, ‘n dip of om niet alleen te zijn, ... hier kunnen ze eventjes alles vergeten, en fier zijn op hun werkstukjes. En weet je wat? Van al dat snijden kan je eelt op je vingers krijgen... maar nooit op je ziel!"
Sinds 1988 bestaat de mogelijkheid om in ‘t Poorthuis van Peer op een vrolijke en ontspannende manier doodeenvoudige, mooie tot echt kunstzinnige beelden te snijden, terwijl je geniet van de vriendschap en/of vrienden leert kennen.
Nand Hendrix: "Zelf heb ik al een heel rijke ervaring met dit ontspannend tijdverdrijf, en ik kan je vertellen dat ik er een ferme zak vol nuttige knepen van heb verzameld. Ik begon als twaalfjarige vlegel in 1940 toen de oorlog uitbrak. Honger, gevaar, angst en onzekerheid waren ons deel. Op een bepaalde dag struikelde ik over een mooi stukje hout, ik griste het aardappelmesje van ons moeder, en begon te snijden. Eerst zoeken, een paar sneden verder zag ik er iets in en volgde intuïtief op goed kome het uit. Ik sneed als bezeten. Ik sneed bijzonder de angst, de honger en kommer van me af. Ik floot gelijk ne merel, en die fluit ook van honger of weelde. En ik ben dat blijven doen, dat houtsnijden én dat fluiten ...
In 1987 vroegen Jef Vliegen, Harrie Haecx en Gerard Quanten me om zo’n cursus houtsnijden in Peer te starten. Ik zei prompt ja, op voorwaarde dat het op een woensdagavond zou zijn én dat de toog open zou zijn zodat we elkaar eens konden vinden tussen pot en pint. Er worden heel mooie werken gemaakt! En er wordt wat afgelachen. Bijna alles mag, mits wederzijds respect, en niks moet dan alleen maar gaarne komen. Er komen mensen met zorgen, ‘n dip of om niet alleen te zijn, ... hier kunnen ze eventjes alles vergeten, en fier zijn op hun werkstukjes. En weet je wat? Van al dat snijden kan je eelt op je vingers krijgen... maar nooit op je ziel!"
Nand Hendrix - 23/02/1928 - 10/01/2021
